Αγαπητά μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας,
Σε εποχές βαθιάς κρίσης σαν τη σημερινή δεν δοκιμάζεται μόνον η οικονομία. Όλοι και όλα κρίνονται και δοκιμάζονται. Από το πολιτικό σύστημα και την κοινωνική συνοχή, μέχρι τις αξίες και τις αντοχές μας. Γι’ αυτό και σε δύσκολους καιρούς επιβιώνει ό,τι αντέχει. Και αντέχει ό,τι πραγματικά αξίζει.
Η χώρα μας δεν έχει μόνο χρέη και δημοσιονομικά ελλείμματα. Κυρίως έχει έλλειμμα αξιών και προτύπων. Έλλειμμα καθοδήγησης. Το έλλειμμα αυτό ευθύνεται που το ιδιωτικό συμφέρον αντικατέστησε εδώ και χρόνια στη συλλογική συνείδηση την έννοια του κοινού καλού. Σ’ αυτό οφείλεται η υποβάθμιση των δημόσιων αγαθών και η απαξίωση του δημόσιου χώρου. Αυτό μας οδήγησε στη χρεοκοπία και την απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Αυτό κάνει ακόμη και σήμερα την κοινωνία να παρακολουθεί αμήχανη τις σε βάρος της επιθέσεις, οι οποίες κλιμακώνονται στο όνομα της εξόδου από την κρίση.
Το μεγάλο μας έλλειμμα λοιπόν είναι έλλειμμα Παιδείας. Από τότε που η μόρφωση, ως λειτουργία διεύρυνσης του νου και εμβάθυνσης της ψυχής, έδωσε τη θέση της στην ταχύρρυθμη επαγγελματική κατάρτιση, η ατομική ευμάρεια αντικατέστησε την κοινωνική ευημερία.
Φέτος τα πανεπιστήμια, για μια ακόμη φορά, θα κληθούν να φυλάξουν Θερμοπύλες. Να υπερασπιστούν τις πνευματικές αξίες της Παιδείας απέναντι σε μια νέου τύπου και γι’ αυτό επικίνδυνη επιδρομή, που στο όνομα μιας ακόμη εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, θα θελήσει να επιβάλει πρότυπα ξένα προς την ιστορία και την πνευματική μας παράδοση.
Είναι σημαντικό να μην πέσουμε στην παγίδα της εσωστρέφειας και του αμυντικού εγκλωβισμού, που εκτός των άλλων θα μας κάνει να κατηγορηθούμε και για υπεράσπιση “κεκτημένων”.  Πρέπει συγχρόνως με την άμυνα, να καλύψουμε με δυναμισμό το κενό που έχει δημιουργήσει η άγονη εποχή της ιδιωτικότητας και του οφελιμισμού.
Ο πνευματικός κόσμος, οι άνθρωποι των γραμμάτων, των τεχνών, της εκπαίδευσης και της επιστήμης, έχουμε σήμερα μια μεγάλη ευθύνη. Μια ευθύνη που υπαγορεύει ο ιστορικός μας ρόλος, ως πρωταγωνιστών στον αγώνα για την οικονομική και κοινωνική πρόοδο. Ήρθε η ώρα να περάσουμε σε μια μεγάλη πνευματική αντεπίθεση. Να ξαναγίνουμε σημείο αναφοράς για την κοινωνία. Να γίνουμε και πάλι ο φάρος που θα φωτίσει το δρόμο για τη μεγάλη οικονομική και κοινωνική αλλαγή.
Η φετινή χρονιά ας γίνει η χρονιά αναστοχασμού και ανάτασης για το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ας γίνει η χρονιά που θα ξεκινήσουμε μια νέα πνευματική Αναγέννηση. Η χρονιά που η κοινωνία θα ξαναβρεί τη χαμένη της ελπίδα…

Καλή Χρονιά και καλές αντοχές για το καλό όλων!

Ιωάννης Α. Μυλόπουλος, Πρύτανης ΑΠΘ
Ιωάννης Δ. Παντής, Αντιπρύτανης Οικονομικού Προγραμματισμού και Ανάπτυξης
Δέσπω Αθ. Λιάλιου, Αντιπρύτανις Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού
Σοφία Α. Κουίδου-Ανδρέου, Αντιπρύτανις Έρευνας