Η ιστορική συλλογική μνήμη μεταβιβάζεται από τις προηγούμενες γενεές στις νεότερες. Στα 200 χρόνια που μεσολάβησαν από το 1821, η προφορική λογοτεχνία (δημοτικό τραγούδι, θρύλοι, μύθοι) και η λαϊκή ζωγραφική (εκκλησιαστική και αστική) αποτελούσαν «το σχολείο» μέσα από το οποίο γνώριζαν οι νεότεροι –και συνήθως αναλφάβητοι- τα ηρωικά γεγονότα. Τον 20ο  και 21ο αιώνα, τα παιδιά μάθαιναν και μαθαίνουν την Ιστορία τους μέσα από τα σχολικά βιβλία αλλά επίσης –και με πιο ελκυστικό τρόπο- μέσα από τα λογοτεχνικά βιβλία και τα λογοτεχνικά βιβλία γνώσεων. Ιδιαίτερα τις δύο τελευταίες δεκαετίες, παράχθηκε μια σειρά βιβλίων (μυθιστορήματα, βιογραφίες, βιβλία γνώσεων, κ.λπ.) τα οποία, μέσα από λογοτεχνικούς χαρακτήρες πραγματικούς/ιστορικά πρόσωπα και φανταστικούς/μυθοπλαστικούς, ξετυλίγουν τα γεγονότα που σχετίζονται με ή (ανα)συνθέτουν την ηρωική Επανάσταση του 1821. Τα βιβλία αυτά, παλαιότερα και νεότερα, μπορεί να αντανακλούν διαφορετικές και ποικίλες αντιλήψεις που απηχούνται στη διαχείριση των ιστορικών συμβάντων για ένα κοινό παιδικό, σε όλα όμως είναι κυρίαρχο το ερώτημα: «πώς προσελκύεται ο σημερινός μικρός αναγνώστης –απομακρυσμένος καθώς είναι από την πραγματικότητα μιας άλλης εποχής- για να επιδείξει ενδιαφέρον για το άγνωστο του ιστορικό παρελθόν;».
Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό, θα ανατρέξουν οι ομιλήτριες της εκδήλωσης σε επιλεγμένα βιβλία για παιδιά.