Το φυσικό και το τεχνητό υπό το πρίσμα των αναπαραγωγικών και των βελτιωτικών τεχνολογιών

Εύλογα ερωτήματα που δημιουργούνται από τις μεγάλες και ανεξέλεγκτες διαστάσεις τις οποίες λαμβάνουν σήμερα οι εξελίξεις της ιατρικής επιστήμης και των ιατρικών τεχνολογιών και εφαρμογών. Πτυχές της ανθρώπινης ζωής οι οποίες μέχρι τώρα ήταν ανέγγιχτες από την επιστήμη, και για τούτο εθεωρούντο «ιερές», καθίστανται αντικείμενο έρευνας των ιατρικών και γενετικών επιστημών, «αποϊεροποιούνται» εντελώς, περνούν σταδιακά, όπως θα έλεγε ο Allen Buchanan, από τη σφαίρα του τυχαίου σε εκείνη της επιλογής. Βεβαίως, οι επιστήμονες της υγείας και οι βιο-μηχανικοί (bio-engineers) οι οποίοι προωθούν τεχνολογίες αυτού του είδους το κάνουν, όπως ισχυρίζονται, για το καλό του ανθρώπου. Εν τούτοις, δεν μας έχουν εξηγήσει καθόλου πώς και υπό ποιά έννοια η σταδιακή αλλά πλήρης υποταγή των «φυσικών επενδύσεων» της ζωής μας (κατά την έκφραση του Ronald Dworkin) στις ιατρικές επιστήμες και τεχνολογίες, με μια λέξη, στις «πολιτιστικές επενδύσεις» μας αποβαίνει μικρο- ή μακρο-πρόθεσμα προς όφελος της ανθρωπότητας. Τί όφελος έχει, δηλαδή, ο άνθρωπος μακροπρόθεσμα με την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη «ιατρικοποίηση» της ζωής του; Και γιατί μια περισσότερο ιατρικοποιημένη κοινωνία η οποία ελέγχει πλήρως τη ζωή μας (π.χ. τον τομέα της αναπαραγωγής των ανθρώπων) είναι κατ’ ανάγκην μια πιο «προοδευμένη» κοινωνία; 

Τέτοια και παρόμοια ερωτήματα θα εξετασθούν κατά τη διάρκεια του 1ου Πανελλήνιου Συνεδρίου Ιατρικής Ηθικής και Βιοηθικής.

8-10 Δεκεμβρίου, ΚΕΔΕΑ ΑΠΘ