Η Σύγκλητος του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης χαιρετίζει την επανεκκίνηση της διαδικασίας αναπλήρωσης του ακαδημαϊκού προσωπικού, μετά από το πάγωμα των προσλήψεων για 7 ολόκληρα χρόνια. Παρόλο που ο συνολικός αριθμός των αφυπηρετήσεων στο ΑΠΘ είναι τουλάχιστον δεκαπλάσιος των νέων θέσεων που εγκρίθηκαν, θέλουμε να αισιοδοξούμε ότι μπαίνει ένα τέλος στη συνεχή αιμορραγία.
Η προκήρυξη νέων θέσεων ΔΕΠ σηματοδοτεί επίσης το τέλος μιας περιόδου, κατά την οποία μια ολόκληρη σειρά νέων επιστημόνων με εξαιρετικά βιογραφικά έβλεπαν τις πόρτες όλων των Ελληνικών Πανεπιστημίων κλειστές. Οι νέες και οι νέοι αυτοί ερευνητές βρίσκονται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και αποτελούν μια τεράστια δεξαμενή ταλέντων που δεν πρέπει να μείνει αναξιοποίητη.
Η Σύγκλητος του ΑΠΘ θεωρεί ότι οι διατάξεις των νόμων που ψηφίσθηκαν πρόσφατα από την ελληνική Βουλή και επιτρέπουν τη διδασκαλία σε ομότιμους καθηγητές και σε προσωπικό με μετάταξη από την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση προσπαθούν μεν να απαλύνουν τα προβλήματα της δραματικής μείωσης του διδακτικού και ερευνητικού προσωπικού στα ΑΕΙ αλλά αποτελούν προσωρινή λύση και δρουν ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη των νέων Ελλήνων επιστημόνων.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ένα μεγάλο Πανεπιστήμιο, όπως το Αριστοτέλειο, βασίζεται στη διαρκή ανανέωση για να προοδεύει και να τιμά την ιστορία του και τον ρόλο του. Οι νέοι καθηγητές φέρνουν νέες ιδέες, νέες εμπειρίες, νέο δυναμισμό.
Η συνταγή για ένα άριστο Πανεπιστήμιο είναι απλή και χιλιοδοκιμασμένη: προσλαμβάνεις τους καλύτερους καθηγητές με ανοιχτές διαδικασίες επιλογής και προσελκύεις τους καλύτερους φοιτητές. Η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη.
Η Σύγκλητος του ΑΠΘ πιστεύει ότι πρέπει επιτακτικά να δημιουργηθούν από την Πολιτεία περισσότερες ευκαιρίες για τη νέα γενιά επιστημόνων και ερευνητών, έτσι ώστε να μπορέσουν, μέσα από διαφανείς και αξιοκρατικές διαδικασίες, να συμβάλουν με τη σειρά τους και με βάση τις ικανότητες που απέκτησαν μετά από πολυετείς σπουδές στην ανάπτυξη των ελληνικών Πανεπιστημίων και της χώρας. Πρέπει να δοθεί ελπίδα στις νέες και τους νέους επιστήμονες, για να αντιστραφεί η τάση φυγής και να μετατραπεί σε ρεύμα επιστροφής. Η ελληνική κοινωνία μπορεί να αποδεχθεί τα ισοδύναμα μέτρα, μόνο όταν αυτά στοχεύουν στη στήριξη του λαμπρότερου τμήματός της, της Νέας της Γενιάς.