Η Λύσσα έχει αναγνωριστεί ως νόσημα εδώ και αρκετούς αιώνες, αλλά ο υπεύθυνος ιός ταυτοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1880 από το Λούη Παστέρ. Πρόκειται για έναν εγκαψωμένο RNA ιό, του γένους Lyssavirus της οικογένειας των Rhabdoviridae. Ο ιός αδρανοποιείται εύκολα από διάφορα απολυμαντικά (π.χ. φορμόλη, φαινόλη, αλκοόλη, οξέα μετάλλων) αλλά παραμένει ζωντανός για αρκετές ημέρες μέσα σε πτώματα σε συνθήκες περιβάλλοντος (20^ο C) και ακόμη περισσότερο σε συνθήκες ψύξης.