Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος ενώνουν τις δυνάμεις τους για να παρουσιάσουν στο ευρύ κοινό πέντε νέες και ξεχωριστές παραστάσεις τελειόφοιτων φοιτητών και φοιτητριών του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ.

Οι παραστάσεις δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο του μαθήματος «Σκηνοθεσία IV» με διδάσκοντα τον Αν. Καθηγητή Μιχαήλ Μαρμαρινό και θα φιλοξενηθούν υπό τον γενικό τίτλο «To Τell Stories We Cannot Tell» στο Μικρό Θέατρο της Μονής Λαζαριστών από την Τετάρτη 11 έως την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2019.

Η είσοδος σε όλες τις παραστάσεις είναι ελεύθερη για το κοινό (με σειρά προτεραιότητας).

Οι πρωτοεμφανιζόμενοι καλλιτέχνες προσέγγισαν έργα της παγκόσμιας κλασικής και σύγχρονης δραματουργίας και εργάστηκαν συλλογικά, με άξονα την ανάγκη τους να μοιραστούν σκέψεις και προβληματισμούς που παραπέμπουν στα κρίσιμα και άλυτα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Εκεί όπου ο κόσμος γέρνει, γκρεμίζεται, το θέατρο θα λειτουργεί πάντα ως αντίβαρο στο ρήμαγμα και την ερημιά, κοιτάζοντας τη σημασία της ζωής μέσα από τα αντίθετά της: τη χαρά μέσα από τη θλίψη, την αρμονία μέσα από το χάος, την ειρήνη μέσα από τον πόλεμο, τη ζωή μέσα από τη μοναξιά και την απώλεια. Αυτά είναι μόνο μερικά από τα θέματα που απαντώνται πολλαπλώς και διατυπώνονται με ευαισθησία και δημιουργικότητα μέσα στα σκηνικά εγχειρήματα των νέων δημιουργών.

 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ

ΤΕΤΑΡΤΗ 11/9, 21:00

Η παράσταση έχει ως κεντρικό άξονα το θεατρικό έργο του Γιάννη Μαυριτσάκη «Η Επίκληση της Γοητείας», ενώ παράλληλα αντλεί υλικό και από άλλα θεατρικά έργα του συγγραφέα όπως «Μετατόπιση προς το ερυθρό» και «Τυφλό Σημείο».

Ένας άγνωστος κύριος επιλέγει να εισχωρήσει στις παρυφές μιας ήσυχης πόλης με απώτερό του σκοπό να αφανίσει τα μέλη μιας οικογένειας. Με μοναδικό όπλο τη γοητεία του, αρχίζει να τους προσεγγίζει και να τους παρατηρεί. Παρατηρεί τους συνανθρώπους του, τους ξενιστές του. Από την άλλη, οι πληροφορίες για αυτόν τον άγνωστο είναι συγκεχυμένες. Το μόνο σίγουρο είναι πως κυκλοφορεί στην περιοχή τους σαν παράσιτο.

Πέντε ηθοποιοί επιχειρούν να αφηγηθούν και να εμπλακούν με τα πρόσωπα αυτής της ιστορίας. Αντιμέτωποι υπό το βλέμμα του θεατή-μάρτυρα, παρακολουθούν τη διαδικασία της μη αντίστασης και της κλιμακούμενης αποσύνθεσης αυτών των μελών, παρασυρμένοι από τη γοητεία του «άλλου».

Συγγραφέας: Γιάννης Μαυριτσάκης, Διασκευή: Ανοιξιά Μπουντζιούκα, Σκηνοθεσία: Χριστόδουλος Ανδρέου, Μουσική Σύνθεση: Πάνος Τσαμουράς, Δραματουργία: Ανοιξιά Μπουντζιούκα, Σκηνογραφία/Ενδυματολογία: Γεωργία Παμπακά, Επιμέλεια Κίνησης: Ευανθία Σωφρονίδου, Σχεδιασμός Φωτισμού: Ανοιξιά Μπουντζιούκα, Χριστόδουλος Ανδρέου, Βοηθός Σκηνοθέτη: Φωτεινή Τσακίρη, Γραφίστας: Μαρία Ανδρέου, Φωτογραφίες: Στράτος Τζωρτζάκης, Χειρισμός Κονσόλας: Γεωργία Παμπακά

Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιάννης Ναβραζίδης (Κύριος), Μαρία Καραγκιοζίδου (Κορίτσι), Παναγιώτα Μπιμπλή (Μητέρα), Βαγγέλης Μάγειρος (Πατέρας), Νίκη Ρουσομάνη (Σκύλος)

Μουσικοί: Γεωργία Ντινοπούλου (Βιολί), Άρτεμις Κουκουζίκα (Βιολοντσέλο), Πάνος Τσαμουράς (Μπεντίρ)

 

1970. Στην εμπόλεμη Νέα Υόρκη, αυτός ήταν ο εκλεκτός. Μία γυναίκα εγκλωβισμένη στα ερείπια της μοναξιάς, μια κραυγή βοήθειας μέσα στην ομίχλη. Ποιος θα τη σώσει; Μόνο ένας μπορεί, μόνο αυτός. Ο Ήρωας της πόλης, ο Allan Felix. Οπλισμένος με valium και bourbon, ο ήρωας θα βρει τον αληθινό έρωτα ή θα πεθάνει μόνος του μπροστά στην τηλεόρασή του, με χάπια χυμένα στο πάτωμα. Σεξ (ίσως). Βία (πάλι ίσως). Ναρκωτικά (τίποτα βαρύ, παυσίπονα). Φαντασιώσεις (σιγουράκι). Και πολλή Casablanca.

Μετάφραση: Αντώνης Δωριάδης, Σκηνοθεσία: Γιώργος Μιχαλάκος, Σκηνογραφία-Ενδυματολογία: Χριστίνα Ελευθεριάδου, Ηλέκτρα Παπαδοπούλου, Σχεδιασμός Φωτισμού: Ελένη Ντάγκα, Επιμέλεια βίντεο-Σχεδιασμός αφίσας: Μαριάνα Τρούμπη

Παίζουν οι ηθοποιοί: Ανθούλα Αηδώνη, Ιωάννης Καμπούρης, Γιάννης Μαυρόπουλος, Βικτώρια Παπαδοπούλου – Σισκοπούλου, Κωνσταντίνος Τσώνης.

 

Το έργο βασίζεται σε έξι διηγήματα του Luigi Pirandello: «To κοράκι του Μίτσαρο», «Ο άλλος γιος», «Η νυχτερίδα», «Το πιθάρι», «Πολύ πολύ φίλοι», «Male di Luna». Ιστορίες απλών ανθρώπων, περιπτώσεις καθημερινού «χάους» που αποκαλύπτουν «όλη τη γελοιότητα του σοβαρού και όλη τη σοβαρότητα του γελοίου». Παράλληλα επιχειρείται μια συνομιλία αυτών των ιστοριών με σημειώσεις του Ρώσου λογοτέχνη Daniil Kharms σχετικά με τον κόσμο, την ύπαρξη και το σύμπαν.

Με βάση το αφηγηματικό θέατρο, μπολιασμένο με αμιγώς θεατρικές αλλά και μεταθεατρικές τεχνικές, εκτυλίσσεται επί σκηνής μια συζήτηση για τη ζωή, το μυστήριο της ύπαρξης, τη μνήμη, τους πολλαπλούς ορισμούς της έννοιας του «χάους» και πολλά άλλα, μια συζήτηση σαν αυτές που όλοι ίσως έχουμε κάνει γύρω από ένα τραπέζι με γνωστούς ή και αγνώστους.

Σκηνοθεσία-Δραματουργία: Σωτήρης Ρουμελιώτης, Δραματουργία-βοηθός σκηνοθέτη: Βάσια Τσιαούση, Σκηνικά-κοστούμια: Πένη Φωτιάδου, Φωτισμοί: Ελένη Σάμπρη, Σχεδιασμός αφίσας-προγράμματος: Χριστίνα Ελευθεριάδου, Trailer-video παράστασης: Μαριάννα Τρουμπή

Μουσική σύνθεση-εκτέλεση επί σκηνής: Γιώργος Μαγαλιός

Παίζουν οι ηθοποιοί: Δημήτρης Γαλανάκης, Στέφανος Ζγούρι, Μαρία Κεβρεκίδου, Πάνος Κεφαλούρος, Γιάννης Μονοκρούσος, Ανδρομάχη Μπάρδη, Δέσπω Πύρτσιου, Άννα Ρίζου

ΣΑΒΒΑΤΟ 14/9, 21:00

50 χρόνια από τον θάνατο ενός από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες του 20ού αιώνα. Ένα λογοτεχνικό έργο που για χρόνια έχει αγγίξει γενιές και γενιές άγγιξε και σήμερα μια ομάδα νέων ανθρώπων. Πολύ. Τόσο πολύ, που αποφάσισε να το αρθρώσει επάνω στη σκηνή.

«(…) Κατόπι, έρχεται σιγά-σιγά η νύχτα. Απέναντί μας ορθώνεται το Βουνό. Κάποτε πρέπει να το φάμε ή να μας φάει. Είναι το Βουνό με τις χίλιες χιλιάδες καρδιές που χτυπάν με μίσος τυφλό και με τους χτύπους τους, μετράν τη ζωή μας. Κάθε λάκκωμά του, κάθε πέτρα του, κρύβει μια καρδιά ξέχειλη από θανατερή όχτρα και δυο μάτια που γυρεύουνε ψαχνό για στόχο. Γιατί είναι απαραίτητο να σκοτώσουμε και να μας σκοτώσουν; Ποιόνε να ρωτήσω. Δεν καταλαβαίνω».

Σκηνοθεσία-δραματουργία: Ευτυχία Σπυριδάκη, Σχεδιασμός φωτισμών: Γεωργία Τσελεπή, Βοηθός σκηνοθέτη: Λέλα Μεντεκίδου

Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιάννης Βαρβαρέσος, Πηνελόπη Γρηγοριάδου, Τέλης Ζαχαράκης, Στεφανία Ζώρα, Αλεξάνδρα Ιγνατίδου, Φανή Ξενουδάκη, Κατερίνα Παπαδάκη, Κατερίνα Πλεξίδα, Βασίλης Παπαδόπουλος, Χρήστος Παπαδόπουλος, Αθηνά Συκιώτη, Παναγιώτης Τόλιας

 

ΚΥΡΙΑΚΗ 15/9, 21:00

Στον κήπο του Σόριν. Ο ήλιος έχει μόλις βασιλέψει. Ένα τοπίο µε λίμνη. Στα στάσιμα νερά της αντανακλώνται τα πρόσωπα εννέα ανθρώπων -ένας ιδιότυπος χορός, μονίμως παρών επί σκηνής- που περνούν τον καιρό τους στην εξοχή. Στο κέντρο, ένα σαμοβάρι σιγοβράζει. Μέσα από τους ατμούς του αναδύονται ερωτήματα: Τι σημαίνει ευτυχία; Υπάρχει κανείς που να είναι ευτυχισμένος; Τι σημαίνει αλλαγή; Υπάρχει κάτι που πραγματικά να αλλάζει; Τι σημαίνει φεύγω; Τι σημαίνει μένω; (Παύση) Ακούστε, τραγουδάνε… Ένα έργο εμποτισμένο µε όλα τα βαθιά ζητήματα της ύπαρξης δοσμένα όμως μέσα από απτά καθημερινά παραδείγματα ανθρώπων που συνθέτουν ένα τοπίο αντίστιξης, όπου η μελωδία της δράσης συνηχεί µε τη μελωδία της φλυαρίας και των άσχετων περιστατικών, γεννώντας μια αμήχανη, σαστισμένη αίσθηση, στιγμιαία σαν κωμωδία και ατέρμονη σαν τραγωδία στα σύνορα µε το παράλογο.

Σκηνοθεσία: Όλια Πανίδου, Συνεργάτις δραματουργός: Ελίνα Καλαϊτζόγλου

Διαμόρφωση χώρου-Σκηνικά-Κοστούμια: Μάγδα Δήµου, Εύα Κουρελιά

Μουσική-Ηχητική δραματουργία: Αναστασία Γιαµούζη, Φωτισμοί: Άννα-Μαρία Ιακώβου, Βοηθοί φωτιστή: Γιώργος Γκρίνιας, Χριστίνα Ελευθεριάδου, Αφίσα: Μάγδα Δήµου, Εύα Κουρελιά, Δέσποινα Μαυρίδου, Trailer: Δέσποινα Μαυρίδου, Φωτογραφίες: Άρτεµις Τσακίρη

Παίζουν οι ηθοποιοί: Γιώργος Γκρίνιας, Χριστίνα Δαγκάκη, Μάγδα Δήµου, Αµαλία Διακάκη, Γιάννης Μαυρόπουλος, Σταύρος Μόσχης, Παντελής Μπακατσέλος, Μάγδα Στεργίου, Θανάσης Τζιντζιός, Στράτος Τζωρτζάκης

Πιάνο: Παντελής Μπακατσέλος

Επισυνάπτονται φωτογραφίες των παραστάσεων.